Boşanma davasında, genel olarak özel hukuk yargılamasına dair hükümler uygulansa da, boşanma davasına özgü bir takım yargılama usulleri de mevcuttur. Boşanma davasında özellikle hakimin kanaati büyük rol oynar. Hakimin kanaatine verilen önem yüzünden, boşanma davalarındaki ispat usulleri de farklılık gösterir.

Boşanma davalarında esas alınacak ispat usullerindeki farklılıklar şunlardır:

1. Hâkim, boşanma veya ayrılık davasının dayandığı olguların varlığına vicdanen kanaat getirmedikçe, bunları ispatlanmış sayamaz.
2. Hâkim, bu olgular hakkında gerek re’sen, gerek istem üzerine taraflara yemin öneremez.
3. Tarafların bu konudaki her türlü ikrarları hâkimi bağlamaz.
4. Hâkim, kanıtları serbestçe takdir eder.

Ayrıca, boşanma ve ayrılığın fer’i sonuçlarına ilişkin anlaşmalar; yani nafaka, tazminat, velayet, mal paylaşımı gibi konulardaki anlaşmalar, hakim onaylamadıkça geçerli olmaz. Hakim bu anlaşmalarda da tarafların özgür iradeleriyle karar verdiklerine ve anlaşmanın bir tarafın zararına olmayacağına kanaat getirmelidir.

Boşanma davalarında hâkim, taraflardan birinin istemi üzerine duruşmanın gizli yapılmasına karar verebilir.

Md. 184- Boşanmada yargılama, aşağıdaki kurallar saklı kalmak üzere Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa tâbidir:

1. Hâkim, boşanma veya ayrılık davasının dayandığı olguların varlığına vicdanen kanaat getirmedikçe, bunları ispatlanmış sayamaz.
2. Hâkim, bu olgular hakkında gerek re’sen, gerek istem üzerine taraflara yemin öneremez.
3. Tarafların bu konudaki her türlü ikrarları hâkimi bağlamaz.
4. Hâkim, kanıtları serbestçe takdir eder.
5. Boşanma veya ayrılığın fer’î sonuçlarına ilişkin anlaşmalar, hâkim  tarafından onaylanmadıkça geçerli olmaz.
6. Hâkim, taraflardan birinin istemi üzerine duruşmanın gizli yapılmasına karar verebilir.